ဇရပ္

မတစ္ေထာင္မွာ တစ္ေကာင္ဘြားလား
မ သုညမွာ ငါ့ကုိ ဖြားတာလား
ငါမသိဘူး
ငါ သိတာက
အဆုတ္ထဲေလကုိ
ခပ္မွန္မွန္ ရႈသြင္းေနတယ္ဆုိတာဘဲ
ငါ့မွာ
ေမာင္းမတစ္ေထာင္လဲမရွိဘူး
ေမာင္းမတစ္ေယာက္လဲမရွိဘူး
အစြမ္းကုန္လြင့္ခ်င္တဲ့ မုိးတိမ္ေတြရယ္
ခပ္မွ်င္းမွ်င္းေလး ခုန္ေနတဲ့ ပန္းသီးနီနီရယ္
ႀကယ္စုံလင္တဲံ့ သန္းေခါင္ယံစိတ္ကူးေတြရယ္
အဲဒါေတြကလြဲလုိ႔
ငါ့မွာ
ဘာဆုိဘာမွမရွိဘူး
ဒီမယ္ မိန္းကေလး
ငါ့သာလာယံဇရပ္ထဲကုိ
သင္ဝင္လုိက ဝင္လာႏုိင္သည္
ထြက္လုိက ထြက္သြားႏုိင္သည္
ငါ့ရင္ဘတ္တံခါးကုိ
သင့္အတြက္
ေဟာဒီလုိ ေဟာက္ပတ္ႀကီး
ငါဖြင့္ထားမည္။

2 comments:

Anonymous

6:10 PM

႐ွိတာေတြထုတ္ၾကြားကုန္ျပီ...
ေစ်းေခၚတယ္လာ့.... :)

သက္စံ

6:21 PM

အဟီး။ ဟုတ္တယ္ဆရာဒီးရဲ႕။ အစက ေခါင္းစဥ္ကုိ ဇရပ္ေႀကာ္ၿငာလုိ႔ေပးမလုိ႔။ ကဗ်ာကလည္း သိပ္ေရးတတ္တာမဟုတ္ပါဘူး။ ကဗ်ာေတာင္ၿဖစ္ရဲ႕လားမသိဘူး။