ကၽြန္ေတာ္တုိက်ဴိေရာက္စတုန္းက အဲဒီလုိ အရက္မူးၿပီးဘူတာခုံတန္းေလးေတြမွာ အိပ္ေမာက်ေနတဲ့ ဂ်ပန္အမ်ဴိးသားေတြကုိၿမင္ရရင္ အရမ္းအံ့ဩမိပါတယ္။ ဝတ္ထားစားထားတာကလဲ အက်အနဘဲ။ ကုတ္နဲ႔ေဘာင္းဘီ ဆုစ္အၿပည့္နဲ႔။ဘာလုိ႔မ်ားလည္းဆုိၿပီး ဂ်ပန္အသိမိတ္ေဆြေတြကုိ စပ္စုႀကည့္ေတာ့မွ ၿဖစ္ေႀကာင္းကုန္စင္ကုိသိရပါေတာ့တယ္။ သူတုိ႔ဆီမွာ အိမ္လခေတြက အရမ္းေစ်းႀကီးတဲ့ အတြက္ အမ်ားစုေသာ သာမာန္ဝန္ထမ္းေတြဟာ တုိက်ဴိရဲ႕ အဓိကက်တဲ့ၿမဳိ႕ႀကီးေတြၿဖစ္တဲ့ ရွင္းဂ်ဳကု၊ ရွီဘူရ အစရွိတဲ့ ၿမဳိ႕ေတြမွာမေနႏုိင္ႀကပါဘူး။ ၿမဳိ႕ထဲကေန ခပ္လွမ္းလွမ္း ၿမဳိ႕ငယ္ေလးေတြမွာေနႀကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အလုပ္လုပ္ရေတာ့ အဲဒီၿမဳိ႕ႀကီးေတြဆီသြားၿပီး အလုပ္လုပ္ရပါတယ္။ ဥပမာအားၿဖင့္ဆုိရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဆီမွာ ေၿမာက္ဥကၠလာ၊ ေၿမာက္ဒဂုံ၊ေတာင္ဒဂုံ အစရွိတဲ့ ၿမဳိ႕နယ္ေတြကေန ၿမဳိ႕ထဲပုိင္းကုိေန႔တဓူဝ ဘက္စ္ကားစီးၿပီးအလုပ္လုပ္လာလုပ္ႀကသလုိမ်ဴိးေပါ့ဗ်ာ။
ဒီေနရာမွာ ဂ်ပန္ေတြက ေတာ့ ရုံးသြား႐ုံးတက္ကုိ ကားအစား ရထားကုိ သုံးႀကပါတယ္။ ကားနဲ႔သြားရင္ မီးပြဳိင့္အရွည္ႀကီးေတြမိၿပီးပုိႀကန္႔ႀကာလုိ႕ပါ။ ဂ်ပန္လူမ်ဴိးေတြဟာ သိႀကတဲ့အတုိင္း အလုပ္နဲ႔ပတ္သတ္ရင္ အင္မတိအင္မတန္ေစ့စပ္တိက်တဲ့လူမ်ဴိးေတြဆုိေတာ့ ေန႔တဓူဝ အလုပ္ခြင္္ထဲမွာ အမွားကင္းရေအာင္ အာရုံမစုိက္လုိ႔မရပါဘူး။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ သူတုိ႔လူမ်ဴိးအမ်ားစု(ေခတ္လူငယ္)ဟာ ဘာသာေရးမွာ စိတ္ဝင္စားမႈ သိပ္မရွိႀကပါဘူး။ အမ်ားစုေသာ ဂ်ပန္လူငယ္ေတြအတြက္ေတာ့ အလုပ္ဟာ ဘုရားပါဘဲ။သူတုိ႔ဟာ တနလၤာေန႔ကေန ေသာႀကာေန႔အထိႀကဳိးႀကဳိးစားစား အလုပ္လုပ္ႀကပါတယ္။ တနလာၤလုိေန႔ ကေနႀကာသာပေတးလုိေန႔မ်ဴိးေတြမွာဆုိရင္ နည္းနည္းပါးပါးေလာက္ဘဲ စားႀကေသာက္ႀကပါတယ္။ အဲ… ေသာႀကာေန႔ ညမွာေတာ့ အရက္ကုိဆုိင္တစ္ဆုိင္ၿပီးတစ္ဆုိင္ေၿပာင္းေသာက္ႀကတယ္။ၿပီးရင္ကာရာအုိေက၊ႏုိက္ကလပ္အစရွိတဲ့ ေနရာေတြဆီကုိေၿခဦးလွည့္ၿပီး ေန႔တစ္ဓူဝ အလုပ္ထဲမွာ သူတုိ႔ရဲ႕မြန္းႀကပ္ဖိစီးမႈေတြကုိ ေၿဖေဖ်ာက္ႀကရပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ အေပ်ာ္ႀကဴးတာမ်ားသြားၿပီး ေနာက္ဆုံးရထားမမွီတဲ့ လူေတြအတြက္ေတာ့ ပုံထဲကလုိဘဲ ရထားခုံတန္းေလးေတြမွာ အိပ္ၿပီးမနက္ေစာေစာလာမယ့္ ရထားကုိေစာင့္ရပါေတာ့တယ္။ ဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ အဲဒီလုိၿမင္ကြင္းေတြၿမင္ရရင္ ကုိေလးၿဖဴရဲ႕ “ေနာက္ဆုံးရထားေလး………ထြက္ခြာသြားေတာ့”ဆုိုိတဲ့ စာသားကုိ စိတ္ထဲကေနတီးတုိးရြတ္ရင္း ၿပဳံးမိပါတယ္ဗ်ား…..
Tags:life,culture,social
0 comments:
Post a Comment