ဗရုတ္နဲ႔ သုကၡေန႔စြဲမ်ားအေႀကာင္း

ဒီေန႔ဗ်ာ မေန႔ညကမူးတာကလည္းမေၿပေသး …ေရာင္ရင္းႀကီးမစၥတာဘုိးေတာ္ကုိ လည္းဂ်ီေတာ္ခ္မွာေတြ႕လုိ႔ ဟုိေၿပာင္ဒီေၿပာင္လုပ္တာဗ်ာ။ သူုက မ်ဴိးႀကီး ရဲ႕ နားနားၿပီးေၿပာဆုိတာ နားေထာင္ၿပီးလုိ႔လားသိဘူး ကၽြန္ေတာ္သုံးခါေလာက္ေၿပာမွ “အင္း” ဆုိၿပီး မိန္႔မိန္႔ႀကီး ႏႈတ္ကၿမြက္ေတာၿမြက္ႀကားေတာ္မူတယ္။ ဒီကေၿပာင္ခ်င္တဲ့ လူကဖီလင္ငုတ္တာေပါ့။ ဟုတ္ဖူးလား။
တူ ေတာ္ေတာ္ဆုိးတယ္ေနာ္။ လူဆုိး ေနာက္ဆုိ ေခၚေတာ့ဝူး။ ဘာလဲ ခင္ဗ်ား ကပါ က်ဴပ္ကုိ ငေႀကာင္ဆုိၿပီး စိတ္ထဲမွာ ေတြးေနၿပီလား။ ရပါတယ္။ ရပါတယ္။ က်ဴပ္က ဦးေက်ာ္ေၿပာသလုိ လူသားအားလုံးကုိ ေလးစားတဲ့ လူဆုိေတာ့ ေစတနာေမတၱာေရွ႕တြင္ထားၿပီး ခြင့္လႊတ္ရမွာပ။ ဟဲ ဟဲ။
မေန႔က ဒီမွာ အမ်ားၿပည္သူပိတ္ရက္ဗ်။ အရင္ဦးဆုံး အိပ္ယာႏူိးေတာ့ HRDP(Human Resource Development Program )ရဲ႕ အစည္းအေဝးကုိ ဆရာလုိလုိ သမားလုိလုိ သြားတတ္တယ္။ လမ္းႀကဳံလုိ႔ ေႀကာ္ၿငာရဦးမယ္။ အဲ့ဒီအဖြဲ႔ က ထုိင္းနယ္စပ္မွာရွိတဲ့ ဗမာလူငယ္ေတြကုိ စာေတြသင္ေပး ေခတ္ပညာေတြသင္ႀကားေပးေနတဲ့အဖြဲ႔ဗ်။ အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္က ကုိစည္သူ(ေခၚ)ဆင္ေပါက္ တဲ့ဗ်။ ေလးစားဖုိ႔သိပ္ေကာင္းတယ္။ ကုိစည္သူေရ….ဟဲဟဲ ပင့္လုိက္ၿပီဗ်ဴိ႕။ ဗီယာတုိက္ရင္ စိတ္လုံးဝဆုိးဘူး။
သူက သူပင္ပင္ပန္းပန္း႐ွာလုိ႔ရတဲ့ ပုိက္ဆံအကုန္လုံးနီးပါးကုိ ထုိင္းနယ္စပ္က ကေလးေတြအတြက္ လွဴတယ္ဗ်ာ။ တခါတေလ အိ္မ္လခ ေပးဖုိ႔ မရွိတဲ့အထိဗ်ာ ။ ေတာ္ေသးတာေပါ့ သူ႔ရဲ႕ အိမ္ရွင္က ဒီမွာ လူတုိင္းက ခ်စ္ခင္ေလးစားတဲ့ “အဘ ေႀကးအုိးပုိင္ရွင္“ ကုိသန္းထြတ္ၿဖစ္ေနလုိ႔ေပါ့။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီ အဘက လည္း HRDP ကပါဘဲ။ ကၽြန္ေတာ္က ေတာ့ ဒီလ မွ စဝင္တာပါ။ဒါေပသိ စစၿခင္း ေဆာက္နဲ႔ထြင္းဆုိသလုိ အစည္းအေဝးစတတ္တဲ့ ပထမဦးဆုံးအႀကိမ္မွာ ဘဲ စြတ္စပ္ၿပီးအာဖ်ံကြီးတာ အဖြဲ႔ထဲကုိ ဆြဲသြင္းတဲ့ ကုိစည္သူေတာင္ စိတ္ေလသြားတယ္ထင္တယ္။ ဘာဘဲေၿပာေၿပာ ဒီကေန႔ေဆြးေႏြးပြဲကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အဲဒီဖြဲ႔အတြင္း ဒုတိယႀကိမ္ေၿမာက္ ေဆြးေႏြးပြဲတတ္ၿခင္းပါဘဲ။ ထုံးစံအတုိင္း ဇြတ္ဖြတာေပါ့။ ဒီတေခါက္ေတာ့ အဖြဲ႕ကလူႀကီးေတြ ဒီေကာင့္ကုိ အဖြဲ႔ထဲသြင္းတာ ၅ပါးေရာ ၁၀ပါးပါ ေမွာက္ၿပီလုိ႔ ကုိယ္ဆီကုိယ္ငွ စိတ္ထဲမွာ ေတြးေနႀကမယ္နဲ႔တူတယ္။ အဲဒီေလာက္ကုိ စြမ္းတာ။ အခ်ာဘင္ေတာ့မဟုတ္ဘူး။ဟဲ ဟဲ။ အဲဒီေဆြးေႏြးပြဲက “အဘ”ရဲ႕ဆုိင္မွာဘဲလုပ္တာ။ လာတဲ့လူကလည္း ၁၂ေယာက္ေလာက္ပါဘဲ။ က်န္တဲ့လူေတြက နားရက္မရႀကလုိ႔နဲ႔တူတယ္။ ေဆြးေႏြးပြဲအတြက္ ကုိကတုံးလုိ႔ေခၚတဲ့ ကုိေအာင္ေဇာ္ဝင္း ဝယ္လာတဲ့ ဆန္းဒြစ္ေတြကုိ လည္း သူမ်ားထက္ပုိၿပီး က်ိတ္လုိက္ေသးတယ္။ အားလုံးကအားနာပါနာ ေလာက္ဘဲစားႀကတာ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေန႔လည္စာ လြတ္။ ဘာေႀကာင့္လဲဆုိတာ ပုိက္ဆံအိတ္ထဲမွာ ယန္းေလးဆယ္ဘဲရွိလုိ႔။ ခင္ဗ်ားေနာက္ဆက္တြဲ ေတြထပ္ဖတ္ရင္ တုိက်ဴိမွာ ယန္းေလးဆယ္နဲ႔ ဘယ္လုိဖ်ံက်လုိ႔ရတယ္ဆုိတဲ့ နည္းနာနသယ်ေတြ ရမွာဗ်။
ေဆြးေႏြးပြဲၿပီးေတာ့ ေနအိမ္ကုိတေခါက္ၿပန္ဒုိးရတယ္။ သူမ်ားေတြလုိ ေႀကးအုိးမွာမစားႏုိင္လုိ႔။ အဘဆီမွာ ထားတဲ့ လေပးအေႀကြးကလည္း ဒီေရလုိလွိမ့္တတ္ေနေတာ့ အားနာတာနဲ႕ အေႀကြးထားၿပီး မွာ မစားေတာ့ဘူး။ အဘက ေတာ့ဘာမွမေၿပာပါဘူး။ ဒုိင္းေဂ်ာဘု(ကိစၥမရွိပါဘူး) လုိ႔ဘဲေၿပာမွာပါ။ ႏုိ႔ေပမယ့္ သိတတ္ရတာေပါ့ဗ်ာ ဟုုတ္ဖူးလား။ အိမ္လည္းေရာက္ေရာဘာေတြခ်က္ထားလဲဆုိၿပီးေလွ်ာက္ဖြေတာ့ ဘာမွလည္းမရွိဘူးဗ်ာ။ ငပိခ်က္ နဲ႔ ငပိေထာင္းဘဲရွိတယ္။ ဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ လည္း ငပိႏွစ္ပါးသြားကရတာေပါ့ဗ်ာ။ လက္ရွိ ကၽြန္ေတာ္က တၿခားဗမာ ၃ေယာက္နဲ႔ အတူေနတာဗ်။ တစ္ေယာက္က ဟာသမင္းသားႀကီးဦးသန္းႏြဲ႕ရဲ႕ သားအငယ္ဆုံး ထြန္းေအးႏြဲ႕တဲ့ဗ်။ ကၽြန္ေတာ္က သူ႕ကုိလည္း“အဘ”လုိ႔ဘဲေခၚတယ္။ က်န္တဲ့ ႏွစ္ေယာက္အေႀကာင္းကုိေတာ့ ေနာက္လမ္းႀကဳံရင္ေၿပာၿပမယ္။ နားေထာင္ဖုိ႔ မၿပင္းရင္ေပါ့။အဲ ထမးစား ၿပီးသိပ္မႀကာခင္မွာဘဲ ေစာနတုန္းကေၿပာတဲဲ့ “အဘ”ၿပန္လာပါေရာ။ အေမာေတာ္ေၿပ ပုလင္းကေလးလဲ ဆြဲလာသဗ်ဴိ႕။ ဒါနဲ႔ သူနဲ႔
ကၽြန္ေတာ္စတီးတာေပါ့ဗ်ာ။ေသာက္ရင္းေၿပာတာေတြက လည္း အရက္နဲ႔ ဘယ္လုိမွမအပ္စပ္တဲ့ ဘုရားတရားအေႀကာင္းေတြဗ်ာ။ ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ သူက ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ကထည့္ေပးလုိက္တဲ့ အရွင္ဆႏၵာဒိက စာေတြတေန႔ေလာက္ကဖတ္ၿပီး အေသႀကဳိက္ေနတာ။ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ႔ ကုိမဖတ္ရေသးဘူး။ ဆုိေတာ့ အခုတေလာ အရက္ေသာက္လုိ႔ သူမူးလာရင္ ဘုရားတရားအေႀကာင္းေတြ
သိပ္ေၿပာတာ။ ဒီကလဲ ဘယ္ရမလဲ တတ္သေလာက္မွတ္သေလာက္နဲ႔ အင္း…အဲ လုိက္ၿပီးသၿပန္ေဖာတာေပါ့။ ဘာဘဲေၿပာေၿပာ အဲဒီအဘက သိပ္ခ်စ္္ဖုိ႔ေကာင္းပါတယ္။ေသာက္ရင္း တစ္ဝက္ေလာက္က်ဴိးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္႔ကုိ “မင္းဘာစားၿပီးၿပီလဲလုိ႔ ”ေမးေတာ့ “စားၿပီးၿပီ ငါးပိနဲ႔” လုိ႔ၿပန္ေၿဖတယ္ဆုိရင္ဘဲ မူးမူးနဲ႔ ဆိတ္သားဟင္းထခ်က္ပါေလေရာ။ တားလဲမရဘူးဗ်ာ။ စေနသားမုိ႔လုိ႔လားမသိဘူးသိပ္စိတ္ႀကီးတယ္။ အဲဒီလုိနဲ႔ ေသာက္လုိက္ႀကတာ တစ္နာရီအတြင္းကုန္ပါေလေရာ။ ေနာက္ထပ္ဝယ္ဖုိ႔ႀကေတာ့ သူ႔မွာလည္း ပုိက္ဆံမရွိေတာ့ဘူး။ သူနဲ႔ကၽြန္ေတာ္က ေသာက္ေသာက္စားစား လူ႕မင္းသားေတြ ဆုိေတာ့ အိမ္မွာအမြဲဆုံး။ ဒီလုိေၿပာလုိ႔ ကၽြန္ေတာ့္အဘ ကုိ ကၽြန္ေတာ့္လု္ိ “အခ်ဥ္”မထင္နဲ႔ဦးဗ်။ သူက စႏၵယားဆရာ။ ဒီမွာလုပ္တဲ့ ပြဲေတြမွာဆုိရင္ သူ႔ကုိအားလုံးက ခ်ဥ္းကပ္ရတယ္။ မာမာေအးတုိ႔ နီနီဝင္းေရႊတုိ႔ အစရွိတဲ့ နာမည္ႀကီးအဆုိေတာ္ရွင္ႀကီးေတြရဲ႕ပြဲေတြမွာ လည္းသူမရွိလုိ႔မၿဖစ္ဘူး။ အတီးတင္မကဘူး အဆုိကလဲသိပ္ေကာင္းတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ဒီမွာရွိတဲ့ မုိႏုိဆုိတဲ့လူေတြထဲမွာ သူရယ္ ကုိေက်ာ္စြာဆုိတဲ့ေနာက္မႏၱေလးသားရယ္ကုိအႀကဳိက္ဆုံးဘဲ။ အသံလုံးကႀကီးႀကီး ခံစားခ်က္ကလဲအၿပည့္နဲ႔ဆုိေတာ့ နားေထာင္တဲ့လူရဲ႕ ဘဝင္မွာစြဲၿငိေနေတာ့တာဘဲ။ ဒါေပသိ သူက ေစာနကေၿပာတဲ့အတုိင္း ေပ်ာ္တတ္ပါးတတ္တဲ့လူဆုိေတာ့ လူေတြကသူ႔ကုိ ခင္ေတာ့ခင္ႀကပါရဲ႕ ပညာရွင္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ေလးစားမႈမရွိႀကဘူးဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ သူ႕အတြက္စိတ္နာတယ္။ ေလာကႀကီးမွာ လူေလးစားေအာင္ တည္တည္တံ့တံ့နဲ႔ ခပ္မိန္႔မိန္႔ႀကီးေနဖုိ႔လုိလားဗ်ာ။ ထားပါေတာ့ ဒါေတြ။
ၿပန္စပ္ရရင္ အရက္လည္းကုန္သြားေရာ သူက အေပၚထပ္မွာေနတဲ့ ကုိသန္းလြင္လုိ႔ေခၚတဲ့ လူရႊင္ေတာ္ ကုိ အရက္နဲ႔တကြ ေအာက္ထပ္သုိ႔ႀကြဖုုိ႔ဖုန္းဆက္ၿပီးေတာ့ဖိတ္ပါေလေရာ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ပန္းခ်ီဆရာကုိထီလာကုိ “အဘ ဘယ္လုိလဲ ဒီေန႔ဘာလုပ္မလဲ”ဘာညာသာရကာ ဖုန္းဆက္တယ္ဆုိရင္ဘဲ ကုိယ့္ဆရာကလည္း ဓါတ္တယ္ေလ။ သူ႔နဲ႔ အတူေနသြားဖူးတဲ့ကုိေက်ာ္စြာလုိ႔ေခၚတဲ့ ထားဝယ္သား တစ္ေယာက္က သူ႔ကုိ အရက္ေသာက္ဖိတ္ထားပါတယ္ဆုိတဲ့ အေႀကာင္းရယ္ အခုဘဲသြားေတာ့မွာမုိ႔လုိ႔ မင္းဘာလုိက္ခဲ့ဆုိၿပီး ခ်က္ခ်င္းၿပန္ေၿဖတယ္။ သူက လည္းကၽြန္ေတာ္ဘုိင္ၿပတ္တတ္တာ ေကာင္းေကာင္းႀကီးကုိ သိတဲ့အၿပင္ ဒီလုိမဆက္စဖူးဆက္လာရင္ ဒီေကာင္ဘာလုိေနတယ္ ဆုိတာေကာင္းေကာင္း သိတယ္။ ဟာ ဟ။ အဲဒါနဲ႕ ႏွစ္ေယာက္သား ကုိေက်ာ္စြာ့ အိမ္ကုိခ်ီတတ္ႀကတယ္။
အဲဒီ ထားဝယ္သား ကုိေက်ာ္စြာ ကဘယ္ေလာက္စိတ္ဝင္စားဖုိ႔ေကာင္းၿပီး ႐ုိးေၿဖာင့္တယ္ဆုိတဲ့အေႀကာင္းကုိ ေနာက္မွဘဲ ထပ္ေရးေတာ့မယ္။ သူနဲ႔ အတူတူ ေသာက္ရတာ ကၽြန္ေတာ္ ဒီမွာ အရပ္တကာ လွည့္ေသာက္တဲ့ ေန႔ရက္ေတြထဲမွာ စိတ္ဝင္စားဖု႔ိအေကာင္းဆုံးနဲ႔ ေပ်ာ္ဖုိ႕အေကာင္းဆုံးဘဲ။ အဲဒီ အရက္ဝုိင္းအေႀကာင္းနဲ႕ ေနာက္ပုိင္းေတြက ဆက္ရန္ေပါ့။ခင္ဗ်ားက မ ဆက္ခုိင္းလည္း ကၽြန္ေတာ္က ဆက္မွာဘဲ။ရဘူး စိတ္ႀကီးတယ္။ ခေနာင္တုိနဲ႔နီးနီးေလးမွာေနခဲ့လုိ႔။ ဟီး ဟီး။

မစၥတာဘုိးေတာ္ ငါဒီလုိေလွ်ာက္ေရးတာ စိတ္ဆုိးနဲ႔ေနာ္။ ဘြာေတး ဘြာေတး။ သူက ဆင္ပုိင္ဆုိေတာ့ နည္းနည္းအ႐ုိေသၿပဳေတာင္းပန္ရတယ္။ ခုေလာက္ဆုိ ေသာက္ၿငင္ကတ္ေနေလာက္ပီ။ ဟဲ ဟဲ။
Tags:အီးေဘာေလာ, ဗ႐ုတ္သုကၡ, ဂေဂ်ာင္, ႐ူးတူးတူးေပါေတာေတာ ေပါက္ကရေပါက္ပန္း