ဗရုတ္နဲ႔ သုကၡေန႔စြဲမ်ားအေႀကာင္း

ဗရုတ္နဲ႔သုကၡေန႔စြဲမ်ားအေႀကာင္းဆုိတဲ့ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ၿပီးခဲ့တဲ့ ေသာႀကာေန႔ကေရးခဲ့လုိ႔လားမသိဘူး။ အဲဒီေန႔ကေန ဒီေန႔အထိ ဗရုတ္သုကၡေတြ ဆက္တုိက္ႀကီးကုိၿဖစ္ပ်က္ေတာ့တာပါဘဲ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အေတာ့္ကုိမေကာင္းတဲ့လူမွန္း ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္လက္မခံခ်င္ေပမယ့္ လက္ခံလုိက္ရေတာ့တယ္။ ဒီလုိဗ် ဒီလုိ။ႀကာသာပေတးကမူးတဲ့အရွိန္ကမေၿပေသးဘူး ေသာႀကာေန႔ညက်ေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္လေလာက္ကသူမ်ားကုိ ခ်ီးေပးထားတဲ့ပုိက္ဆံၿပန္ရတယ္ဗ်ာ။ ဆုိေတာ့ လက္ထဲမွာေငြယားေလးရွိရင္ ဖြာခနဲ ဖြာခနဲသုံးတတ္အက်င့္အတုိင္း ကၽြန္ေတာ္ဒီမွာ အရမ္းခင္ရတဲ့ “ကုိေဇာ္ႀကီး” “ကုိေက်ာ္ဝဏၰ”တုိ႔နဲ႔အတူေသာက္လုိက္ႀကတာ မနက္သုံးနာရီထုိးသြားပါေလေရာဗ်ာ။ စေနေန႔ ဒီေဂ်ပြတ္(ပါးကန္ေဆး) ရမယ့္အလုပ္ကုိတစ္နာရီ ေနာက္က်တဲ့အၿပင္ လမ္းမွာ ရဲအစစ္ခံရတယ္။ အုိဗာစေတးလား ဘာလားေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒါနဲ႔ ရဲ၅ ေယာက္အၿခံအရံနဲ႔ အိမ္ကုိၿပန္ၿပီး ဗီဇာၿပန္ၿပရေသးတယ္။ ၿပီးေတာ့ အလုပ္သြားေတာ့ ဆုိင္ေခါင္းကေန....“မင္းဘာလုိ႔ အလုပ္ေနာက္က်တာလဲ”လုိ႔ေမးေတာ့ “မေန႔ညက အမူးလြန္သြားလုိ႔”လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ကၿပန္ေၿဖေတာ့ “အမူးလြန္စရာလားကြ၊ေနာက္တစ္ေခါက္ဆုိ အလုပ္ၿဖဳတ္ပစ္မယ္”လုိ႔ အက်ိန္းအေမာင္း ခံခဲ့ရတယ္။ အဲဒီေန႔ က ၂၅ရက္ဆုိေတာ့ ဒီမွာ လခထုတ္တဲ့ရက္ၿဖစ္ေနတယ္ဗ်ာ။ ဂ်ပန္ေတြ လာစားလုိက္ႀကတာ ေဆးရတာ လက္ကုိမလည္ဘူး။ ေလခ်ိန္ တေအ့ေအ့တတ္လုိက္ေဆးလုိက္နဲ႔ ေပါ့ဗ်ာ။ အလုပ္ၿပီးေတာ့ ဘယ္ရမလဲ ကၽြန္ေတာ္လည္း တနလာၤကေန ေသာႀကာေန႔အထိလုပ္တဲ့ အလုပ္ကလခကုိ ဘဏ္ကတဆင့္သြားထုတ္ၿပီး စကဲံေတာ့တာဘဲ။ ပုိက္ဆံဘယ္ေလာက္ဆုိတာေတာ့ မေၿပာၿပခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ ဒီမွာ ေန႔ပုိင္း အလုပ္လုပ္တဲ့ တၿခားဗမာေတြထက္ နည္းတာေတာ့အမွန္ဘဲ။ အဲ ေစာန က ဟာၿပန္ဆက္ရေအာင္။ ပုိက္ဆံထုတ္ၿပီးၿပီးခ်င္းဘဲ လမ္းမွာ ဝီစကီတစ္လုံးဝင္ဆြဲၿပီး အိမ္ကုိၿပန္တယ္။ အိမ္မွာ ကုိထြန္းေအးႏြဲ႔တုိ႔နဲ႔ ခဏေလာက္ေသာက္ၿပီးေတာ့ လမ္းမွာကထဲက ရည္ရြယ္ခ်က္ ရွိတဲ့အတုိင္း “ရွင္းဂ်ဳကု” ကုိ သူတုိ႔ အတန္တန္ တားေနတဲ့ႀကားထဲက တစ္ေယာက္ထဲခ်ီတတ္တယ္ဗ်ာ။ အဲဒီမွာတင္ အရက္သမား အမွားတစ္ေထာင္ ဆုိတဲ့ စကားပုံအတုိင္း ဗရုတ္သုကၡေတြ ၿဖစ္ေတာ့တာဘဲဗ်ာ။ ေရာက္သြားတဲ့ေနရာလည္း ႀကည့္ဦး။ ယာကူဇာေတြ ႀကီးစုိးတဲ့ တုိက်ဳိရဲ႕ အနက္ေရာင္နယ္ေၿမ “ကာဘူးကီေခ်ာ”ကုိ ဆုိက္ဆုိက္ၿမဳိက္ၿမဳိက္ ႀကီးကုိ ေရာက္သြားတာ။ အရင္က အဲဒီေနရာ အေႀကာင္း တၿခားဗမာ ေတြ ဆီကေန ႀကားဘဲႀကားဖူးတာ။ သိတာမဟုတ္ဖူး။ ကၽြန္ေတာ္က ရွင္းဂ်ဳကု ၿဖစ္ရင္ ၿပီးေရာဆုိၿပီး သြားတာပါဗ်ာ။ အဲဒီ “ကာဘူးကီေခ်ာ”မွာ ဟုိလွည့္ဒီလွည့္ ဖင္လွည့္ေခါင္းလွည့္ လုပ္ေနတုန္း ကပၸလီတစ္ေကာင္ က ေတာသားၿမဳိ႕တတ္မွန္း သိသြားၿပီး သူတုိ႔ ဆုိင္မွာ အရက္ေသာက္ရင္ မိနစ္ကုိးဆယ္ ဘယ္ေလာက္ဘယ္ေလာက္ က်တယ္ အဝအၿပဲဘယ္လုိ ေသာက္လုိ႔ရတယ္ ဆုိတာ လာေၿပာတာနဲ႔ လုိက္သြားမိတယ္။ ဟုိမွာ က ေကာင္မေလးေတြက အရက္ငွဲ႔ေပးတာဗ်။ ဆုိေတာ့ ဂ်ပန္မေလးတစ္ေယာက္ က ကၽြန္ေတာ့္နဲ႔ အေဖာ္လာလုပ္ေပးတယ္။ ေကာင္မေလးေတြနဲ႔ ဆုိရင္ ဲ့ ကၽြန္ေတာ္က နည္းနည္းတုံးတယ္ဗ်။ သူက ကာစတန္မာဆုိၿပီး ေရလာေၿမာင္းေပးလုပ္ေပးတာေတာင္ ကၽြန္ေတာ္က ခပ္ရွက္ရွက္ အင္း အဲ နဲ႔ ေခြးအႀကီးလွည္းနင္းေနတာ။ အဲဒီဆုိင္ က ဘရာဇီးမ တစ္ေယာက္ က လူရွင္းလုိ႔ဆုိၿပီး ဘုိးေတာ္ႀကီး ေရးဖူး တဲ့ ေက်ာက္တုံး၊ကတ္ေႀကး ဂိမ္းလာကစားေပးမွ အုိေကသြားေတာ့တယ္။ ႀကဳံတုန္းႀကြားရဦးမယ္။ ကၽြန္ေတာ္ႀကီးဘဲ ႏုိင္တာဗ်။ လူက မူးသာမူးေနတာ။ ဟဲ ဟဲ။ ၿပီးေတာ့ စကားတစ္ေၿပာေၿပာနဲ႔ ဝီစကီ ကုိလွိမ့္ေသာက္မိတယ္ဗ်ာ။ မနက္ မုိးလင္းႏုိးမွ ဆုိင္ရဲ႕ေလွကားအၿပင္ ဖက္မွာ အန္ဖတ္ေတြနဲ႔ ေခြေခြေလး အိပ္ေပ်ာ္ေနမွန္း သိရေတာ့တယ္။ သတိရမိမိၿခင္း ပုိက္ဆံအိတ္ကုိႀကည့္ေတာ့ ပါလာတဲ့ ပုိက္ဆံေတြကမရွိေတာ့ဘူး။ လမ္းစရိတ္ အေႀကြေတြဘဲထားၿပီး အကုန္ႏႈိက္သြားလုိ႔။ လူလဲ ေတာ္ေတာ္ေလးခံၿပင္းသြားတယ္ဗ်ာ။တစ္ခုေတာ္ေသးတာက ရွင္းဂ်ဳကု မသြားမွီမွာ ဘဏ္ထဲကထုတ္လာတဲ့ ပုိက္ဆံ ၃ပုံ၂ပုံကုိ အိမ္ကကုိထြန္းေအးႏြဲ႕ဆီမွာ အပ္ထားမိလုိ႔။ ေနာက္ၿပီးေတာ့က်န္ေသးတယ္။ အံေခ်ာင္ေနတဲ့ ညာဖက္ေရွ႕သြားတစ္ေခ်ာင္းလည္း မရွိေတာ့ဘူးဗ်ာ။ အဲဒီသြားက ေခ်ာင္ေခ်ာင္ၿပီးေတာ့ ခဏခဏ ကၽြတ္ေနလုိ႔ တနဂၤေႏြေန႕မွာ ေကာ္သြားကပ္ဖုိ႔လုပ္ထားတာဗ်ာ။ ဘယ္မွာ ကၽြတ္ခဲ့မွန္းမသိေတာ့ဘူး။ ဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ ပါးစပ္ေရွ႕ပုိင္းမွာ ၿပတင္းေပါက္ႀကီးၿဖစ္ေနတာေပါ့ဗ်ာ။ ကုိယ့္ကုိယ္မွန္ထဲ ၿပန္ႀကည့္ေတာ့ ရုပ္ဆုိးလုိက္တာဗ်ာ။စိတ္ထဲမွာ ခံအၿပင္းဆုံးက သြား မရွိေတာ့တာကုိဘဲ။ ဒီမွာအသစ္ၿပန္စုိက္ရင္ ေဒၚလာ ၇၀၀ ေလာက္ကုန္မွာဆုိေတာ့။ အဟင့္ဟင့္။တတ္ႏုိင္ဘူးေနာ္။ ဒါနဲ႔ ေတာက္တစ္ေခါက္ေခါက္ နဲ႔ အိမ္ၿပန္မယ္လုပ္ေရာ လမ္းေပၚမွာ ခ်ာလီလုိ႔ေခၚတဲ့ အသက္၅၀ေက်ာ္ ႀသဇီတစ္ေယာက္ရယ္ စတိဗ္လုိ႔ေခၚတဲ့ အေမရိကန္တစ္ေယာက္ရယ္ ေနာက္တရုတ္တစ္ေယာက္ ရပ္ၿပီးစကားေၿပာေနတာသြားေတြ႕တယ္ဗ်ာ။ သူတုိ႔နဲ႔ ကလည္း ခ်ာလီက ဟဲလုိ ဆုိၿပီးစႏႈတ္ဆက္္လုိ႔ ဝင္ေရာၿပီးေနာက္မွ သိရ ခင္ရတာပါ။ သူတုိ႔ကုိလည္း ၿဖစ္ေႀကာင္းကုန္စင္ေတြ ေလွ်ာက္ေၿပာၿပလုိက္ေတာ့ နည္းနည္းကုိယ္ခ်င္းစာၿပီး စတိဗ္က သူ႔လက္ထဲက ဗီယာတုိက္တယ္။ အဲဒီမွာေၿပာခ်င္တာက ဒီမွာေနတဲ့ ၂ႏွစ္တာကလအတြင္း စတိဗ္လုိဗရုတ္လည္းက်၊ခင္ဖုိ႕လည္းေကာင္းတဲ့လူမ်ဴိးပထမဦးဆုံးအႀကိမ္ေတြ႕ဖူးၿခင္းဘဲ။ စကားေၿပာေတာ့လည္း ဗရစ္ဂ်တ္ဂ်ဳံးစ္ ဆုိတဲ့ဟာသရုပ္ရွင္ထဲက ဗရစ္ဂ်တ္ရဲဲ႕ သူငယ္ခ်င္းလုိ f***k ခ်င္းကုိထပ္ေနေတာ့တာဘဲ။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ပုိင္းသူနဲ႔အရက္အတူတူေလွ်ာက္ေသာက္ေတာ့မွ စိတ္ရင္းေကာင္းတယ္ဆုိတာရယ္ ၊ လူက႐ႊတ္ေနာက္ေနာက္ေနတတ္ေပမယ့္ အေတြးအေခၚရွိတယ္ အုိးပန္းၿဖစ္တယ္ဆုိတာသိလာတယ္။ သူကၽြန္ေတာ့္ကုိ စမိတ္ဆက္ကတည္းက တၿခားဒီမွာႀကဳံဖူးတဲ့ တစ္ခ်ဳိ႔ႏုိင္ငံၿခားသားေတြလုိ တုိးတတ္တဲ့တုိင္းၿပည္ကဆုိၿပီး ဖင္ေခါင္းက်ယ္မေနဘူး။ အသံႀသႀသႀကီးနဲ႔ ရယ္ရယ္ေမာ ခရုိးေအးရွန္း -အေမရိကန္ ဘာညာသာရကာ ဆုိၿပီး သူ႔ကုိယ္သူမိတ္ဆက္တယ္ဗ်။ ဒါနဲ႔ စိတ္ထဲမွာ နည္းနည္းခင္သြားၿပီး မင္းတုိ႔နဲ႔အရက္တူတူေသာက္ခ်င္တယ္ကြာ မင္းဒီေန႔အားလားလုိ႔ေမးေတာ့ စတိဗ္ေရာ ခ်ာလီကပါ အုိေကတယ္ေလ။ ေသာက္က်တာေပါ့ လုိ႔တက္တက္ႀကြရွိေနတယ္ဆုိေပမယ့္ ဟုိတရုတ္ကနည္းနည္းဖင္ေခါင္းက်ယ္ေနေသးတယ္။ထားလုိက္ပါေတာ့. အဲဒီေကာင္အေႀကာင္း။ ဒါနဲ႔ ငါအိမ္တစ္ေခါက္ၿပန္ၿပီး ပုိက္ဆံသြားယူလုိက္ဦးမယ္လုိ႔ေၿပာၿပီး အိမ္ကုိၿပန္ဒုိးလုိက္တယ္။ စတိဗ္ဆီက ဖုန္းနံပါတ္ေတာ့ အေသအခ်ာေတာင္းခဲ့တာေပါ့ဗ်ာ။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ပုိက္ဆံအပ္ထားတဲ့ ကုိထြန္းေအးႏြဲ႕မရွိတာနဲ႕ အဘေႀကးအုိးဆုိင္သြားၿပီး နားပူနားဆာ သြားလုပ္ရတာေပါ့ဗ်ာ။ သူက မသြားေတာ့ မသြားေစခ်င္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ အဘ ကလည္း ထုတ္ေခ်းရွာပါတယ္။ ဆုိေတာ့ ပုိက္ဆံရ ရခ်င္းဘဲ အဲဒီကုိတစ္ေခါက္ၿပန္သြားတယ္ဗ်ာ။ ၿပန္ေရာက္ ေရာက္ခ်င္း ၄၅မိနစ္ေလာက္က်မွ လူခ်င္းၿပန္ေတြ႕ႀကတယ္။ ထုံးစံအတုိင္း လြဲရေသးတာေပါ့ဗ်ာ။ ေနာက္ေတာ့ ခ်ာလီရဲ႕ ဘိၿဖစ္တဲ့ တုိက္တစ္တုိက္ေပၚကုိ အရင္သြားႀကတယ္။ ဟုိမွာ နည္းနည္းပါးပါး စကားစၿမည္ေၿပာၿပီး ကာရာအုိေကဆုိင္ သြားမယ္လုပ္ေရာ ခ်ာလီက သူခဏနားခ်င္တယ္ဆုိလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔စတိဗ္ႏွစ္ေယာက္ထဲခ်ီတက္က်တယ္ဗ်ာ။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ သူေနာက္ေၿပာင္ေနတာေတြကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရင္မွာ အေတာ့္ကုိ သေဘာေခြ႕စရာခ်ည္းဘဲ။ ဆုိင္တစ္ဆုိင္ဝင္ေသာက္လုိက္ လမ္းေလွ်ာက္လုိက္ လမ္းေပၚက လူေတြကုိ သိမသိသိ ႏွစ္ေယာက္သား မ်က္ႏွာေၿပာင္လုိက္နဲ႔ေပါ့။ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ မ်က္နာလုိက္ေၿပာင္တဲ့ လူေတြထဲမွာ ယာကူဇာ တစ္ေယာက္မွမပါလုိ႔ ေခါင္းနဲ႔ကုိယ္အုိးစာ မကြဲတယ္။ တစ္ခ်ဴိ႕ခ်ာတိတ္မေလးေတြ ဆုိရင္ တဟိဟိရယ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ နားကေန ေၿပးႀကတယ္။ စတိဗ္က ဂ်ပန္အထီး အမ အကုန္လုိက္ေနာက္တာဆုိေတာ့။ဟား ဟား ဟား။ ေရးေနရင္းမ်က္လုံးထဲၿမင္ေယာင္လာတယ္။ အဲဒီလုိနဲ႔ တစ္နာရီေလာက္ႀကာေတာ့ လမ္းေဘးဘီယာဆုိင္မွာ ဘီယာဝယ္ရင္း ခဏထုိင္စကားေၿပာႀကေတာ့မွ သူ႔ရင္ထဲက ဒႆနေတြ နားေထာင္ရေတာ့တာဘဲ။အဲဒီႀကမွ ဒီလူက အၿဖဴ၊အမည္း၊အဝါ အသားေရမခြဲၿခားတတ္တဲ့ တကယ့္ပြင့္လင္းတဲ့လူပါလားလုိ႔သိရတာ။ သူက အသက္၃၀ ဂ်ပန္မနဲဲ႔လက္ထပ္ထားတာတဲ့။ အလုပ္အကုိင္ အေႀကာင္းေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လုံးမေၿပာႀကဘူး။ ဟုတ္တယ္ေလ အဲဒီအခ်ိန္မွာ မူးေနဖုိ႔ဘဲမဟုတ္လား။ေနာက္ နာရီဝက္ေလာက္ႀကာေတာ့မွ ေနာက္ထပ္တစ္ဆုိင္ထပ္ေၿပာင္းႀကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္က သူ႔ကုိ ဆန္းေဆး(ဆရာ)လုိ႔ေခၚေနၿပီ။ ဟီ ဟိ။ အဲဒီဆုိင္မွာ လည္း ဂ်ပန္၂ေယာက္ထုိင္ေနတဲ့ဝုိင္းကုိ ဝင္ထုိင္ၿပီး ဗရုတ္ေတြႀကက်ေသးတယ္။ ဂ်ပန္ေတြကပါ ကၽြန္ေတာ္ေခၚသလုိ ဆန္းေဆးလုိ႔ စတိဗ္ကုိေခၚတယ္။ တစ္ေယာက္က အဂၤလိပ္စကား နည္းနည္းပါးပါးရတယ္ ဆုိေတာ့ ေပါက္ကရေပါက္ပန္း ေၿပာလုိ႔ရတာေပါ့။ အဲဒီဆုိင္ကေနမွ တဆင့္ စတိဗ္ကကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေစ်းေပၚတဲ့ အရက္ေရာင္းတဲ့ စတုိးဆုိင္ကုိ ေခၚသြားတယ္။ ငါတုိ႔ ဒီဆုိင္ေရွ႕မွာ ေသာက္ရင္း နဲ႔ ငါ့မိန္းမ လာတာကုိ ေစာင့္ႀကမယ္တဲ့။ ငါ့မိန္းမလည္း ငါတုိ႔နဲ႕အတူ ကာရာအုိေက ဆုိရေအာင္လုိ႔တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေၿပာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အုိေက ေလလုိ႔ ၿပန္ေၿဖလုိက္တယ္။ ဘီယာတစ္ေယာက္ တစ္လုံးကုန္တယ္ဆုိရင္ ဘဲ ခ်ာလီက ေပၚေတာ္မူလာတယ္။ ခ်ာလီေရာက္လာၿပီး သိပ္မႀကာဘူး ပါကစၥတန္ အဖုိးႀကီး တစ္ေယာက္ တုန္ခ်ိတုန္ခ်ိနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဘက္ကုိေလွ်ာက္လာတယ္။ သူက ခ်ာလီ့ မိတ္ေဆြ ၿဖစ္ေနတယ္ဗ်ာ။ ေနာက္မွ ခ်ာလီေၿပာလုိ႔ သိရတာ အဲဒီအဖုိးႀကီးက အရင္က ဒီရွင္းဂ်ဴကု တစ္ဝုိက္မွာ ဆုိင္ႀကီးဆုိင္ေကာင္းေတြ ပုိင္ၿပီးခ်မ္းသာခဲ့တာတဲ့။ အဖုိးႀကီးေရွ႕မွာ တင္မိတ္လည္းမိတ္ဆက္ေပးရင္း သူ႔အေႀကာင္းေၿပာၿပတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း စိတ္ထဲ အေတာ္မေကာင္းၿဖစ္သြားတယ္ဗ်ာ။ ဒါနဲ႔ အခုဘာလုပ္ခ်င္လဲ ေမးေတာ့ အရက္ေသာက္ခ်င္တယ္ဆုိတာနဲ႔ သူ႔အတြက္ ဘီယာ ၂လုံးနဲ႔ အရက္တစ္ပုလင္း ဝယ္ေပးလုိက္တယ္။ ခဏေနေတာ့ စတိဗ္မိန္းမေရာက္လာတယ္ဆုိပါေတာ့ဗ်ာ။ ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ဆုိရင္ ဘဲ ရဲႏွစ္ေယာက္ က ဆုိင္ထဲကလူေတြ ခၽြန္လုိ႔လား မသိဘူး “မင္းတုိ႔ ဒီလုိဆုိင္ေရွ႕မွာအရက္မေသာက္နဲ႔”ဆုိၿပီးလာတားပါေလေရာ။ အဲဒီမွာ စတိဗ္မိန္းမက ဂ်ပန္မဆုိေတာ့ နည္းနည္းရွက္ၿပီး ရဲေတြလည္းၿပန္ေရာ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ နည္းနည္းစကားမ်ားႀကတယ္။ ၿပီးေတာ့ စတိဗ္မိန္းမ ကစိတ္ေကာက္ၿပီး ၿပန္သြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ႀကားထဲကေန အုိးတုိးအန္းတီး ႀကီးၿဖစ္သြားတယ္ဗ်ာ။ ဒီကိစၥေတြ ဆုိတာဝင္ရွင္းေပးလုိ႔လည္းမရဘူးေလ သိတယ္မဟုတ္လား။ ဒါေပသိ ကုိယ့္ဆရာက လည္းေခသူမဟုတ္ေတာ့ “ေဟ့ေကာင္ လာကြာ ဂိမ္းေတြေလွ်ာက္ကစားရေအာင္”ဆုိၿပီး ဂိမ္းဆုိင္ေတြဘက္ကုိ ေခၚသြားတယ္။ ဒီမွာ တစ္ခုေၿပာခ်င္တာက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေသာက္ႀကစားႀက ကစားႀကတာေတြအတြက္ က်သင့္ေငြကုိ သူကရွင္းလုိက္ ကၽြန္ေတာ္က တစ္လွည့္ရွင္းလုိက္ဆုိတာပါ။ ဘာဘဲေၿပာေၿပာ ဂိမ္းဆုိင္ကေနထြက္ေတာ့ အိတ္ထဲမွာ ေငြသိပ္မရွိေတာ့ဘူး ဆုိတာ သတိထားမိတယ္။ ယန္းႏွစ္ေထာင္ ဘဲ က်န္ေတာ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကာရာအုိေက ဆုိင္ကုိ ႏွစ္ဦးသား ခ်ီတတ္ဖုိ႔ကုိေတာ့ မပ်က္ကြက္ခဲ့ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ အေတာ္ေလးကုိမူးေနၿပီဗ်။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ။ စတိဗ္ကေတာ့ ဘာမွၿဖစ္ေသးပုံမေပၚဘူး။ ဆုိင္မွာ သူ႔အသံႀသႀသႀကီး နဲ႔ ၂ပုဒ္ေလာက္ဆုိတာ နားေထာင္လည္းၿပီးေရာ ဘယ္လုိကေနဘယ္လုိ အိပ္ေပ်ာ္သြားမွန္းမသိေတာ့ဘူး။ ရဲတစ္ေယာက္နဲ႔ ကာရာအုိေကဆုိင္က တစ္ေယာက္လာႏႈိးမွ “ငါ အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပန္ပါလား”ဆုိၿပီးကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ေတြးၿပီး စိတ္ေလရေသးတယ္။စတိဗ္ကေတာ့ မရွိေတာ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိေလၿပီးၿပန္သြားၿပီ။ ကာရာအုိေကကေန အၿပန္လမ္းေပၚမွာ ခ်ာလီနဲ႔ၿပန္ေတြ႔ေတာ့ ခ်ာလီက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အရက္တစ္လုံး ဆုိဒါ ႏွစ္လုံးဝယ္ေပးတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဆုိဒါတစ္လုံးဆီထဲမွာ အရက္ေရာၿပီး ကၽြန္ေတာ့္အတြက္တစ္လုံး သူ႔အတြက္တစ္လုံး ခြဲေပးတယ္။ ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ သူ႕သူငယ္ခ်င္းကုိ အရက္ဝယ္တုိက္လုိ႔တဲ့။ ဒါနဲ႔ အိမ္ကုိ အရက္ဆြဲၿပီးၿပန္ခဲ့ေတာ့တယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ မွ ၿပႆနာေတြ အႀကီးအက်ယ္တတ္ေတာ့ပါဘဲဗ်ာ။ အိမ္မွာ ကုိထြန္းေအးႏြဲ႔ ရယ္ ကုိေဇာ္ႀကီးရယ္ ကအရက္ေသာက္ေနႀကတယ္။ ကုိမုိးဆုိတဲ့ အစ္ကုိႀကီး၊ ကုိမင္းလြင္၊ေနာက္အိမ္ကုိ အသစ္ေၿပာင္းလာတဲ့ ကုိမ်ဴိးဆုိတာရယ္က ေဘးနာမွာထုိင္ေနႀကတယ္။ သူတုိ႔ဘာေတြေၿပာေနလည္းေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း မသိဘူး။ အေပ်ာ္ရွိန္ကလည္းမေသေသး အမူးရွိန္ကလည္းမေသေသးေတာ့ ဝင္ၿပီးမ်က္ႏွာေၿပာင္တာဗ်ာ စကားေတြ မွားကုန္တယ္ဆုိပါေတာ့ဗ်ာ။ အဲဒီမွာ ကုိမင္းလြင္က မင္းသိပ္လြန္ေနၿပီ ဆုိၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ဝင္ထုိးပါေလေရာ။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကုိ တစ္ခ်က္ေတာင္ၿပန္မထုိးပါဘူး။ သူ႔တင္မွ မဟုတ္ပါဘူး ၿမန္မာအခ်င္းခ်င္းဆုိရင္ ဘာမွကုိမလုပ္ခ်င္တာ။ ဒါနဲ႔ ရြဲ႕ၿပီးေတာ့ ခင္ဗ်ား ဘယ္ေလာက္ထုိးႏုိင္မလဲ ထုိးဗ်ာ ဆုိၿပီး စိန္ေခၚေတာ့ ပြဲေတြ ပုိႀကမ္းလာတယ္။ ဝုိင္းဆြဲတဲ့ လူေတြက ဝုိင္းဆြဲႀကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကသာ မူးေနတာဆုိေတာ့ ထုိးကြာဆုိၿပီး စြတ္စပ္စိန္ေခၚေတာ့ ကုိထြန္းေအးႏြဲ႔ပါ ဝင္ထုိးတယ္။ ဟား ဟား။ ကုိေဇာ္ႀကီး သာ “မင္းတုိ႔ ဒီေလာက္ၿဖစ္ခ်င္တာ ေအာက္မွာ သြားၿဖစ္ႀက”ဆုိၿပီး အၿပင္သာေခၚမထုတ္သြားရင္ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာေတာ့ ေတြးရက္စရာကုိမရွိဘူး။ဖူးေယာင္ကုိင္း သြားမွာ အေသအခ်ာဘဲ။ အေပၚထပ္က ကုိထီလာႀကီးပါ ရန္ၿဖစ္တာ ႀကားၿပီးေတာ့ ညႀကီးမုိးခ်ဳပ္ မေနရဘူး။ ရန္ကုန္က ကၽြန္ေတာ့္အရင္ ေဘာ့စ္လည္းၿဖစ္ အစ္ကုိႀကီးလုိလည္းၿဖစ္တဲ့သူရဲ႕ ညီမ အိမ္ကုိလုိက္ပုိ႔ေပးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က သူ႔ကုိ အစ္မ လုိ႔ဘဲေခၚတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ စေန တနဂၤေႏြ ပါးကန္ေဆးတဲ့ အလုပ္ကုိ သူဘဲရွာထားေပးတာပါ။ အဲဒီ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕အိမ္ရွင္လည္း လုိက္လာၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ဆီက ေသာ့ကုိေတာင္းတယ္။ဘာလုိ႔လဲ ဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေနရင္ က်န္တဲ့လူေတြက မေနၿခင္ဘူးတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ေပၚကဆင္းမလား သူတုိ႔ဆင္းရမလား ဆုိတဲ့ ပုံစံေပါ့။ အဲဒီေလာက္ လူခ်စ္လူခင္ေပါတာ။ ေနာက္ေန႔ႀကေတာ့ အိမ္ေပၚက ေနအထုပ္အပုိးပုိက္ၿပီးေၿပာင္းရတာေပါ့ဗ်ာ။ ဒီစာဖတ္တဲ့ ခင္ဗ်ားလည္း အေတာ္ေလး စိတ္ညစ္ေနေလာက္ၿပီေနာ့္။ ေနာက္မွ ထပ္ဆက္ေတာ့မယ္ဗ်ာ။ အရက္ အရက္ အရက္ ……..အင္း ေနာက္ဆုိရင္ ထိမ္းထိမ္းသိမ္းသိမ္းေသာက္ရမယ္။ စိတ္ဓါတ္ေတြလည္း မြဲၿပာက်ေနလုိက္တာ အက်ဥ္းစံ အစ္ကုိႀကီးေတြဘက္ကေန ၿပန္ေတြးႀကည့္မွ ရွက္လုိက္တာဗ်ာ။ ရွက္လုိက္တာ…..