ေပၚလစ္တစ္ကၾကီးခေခြးအပိုင္း(၁)

က်ေနာ္ေတာ္ငယ္စဥ္အခါကျဖစ္သည္။ႏိုင္ငံေရးဆိုေသာစကားလံုးၾကားမိတိုင္းၾကက္သီးေမႊးညင္းအနည္းငယ္ထမိသည္။လူၾကီး
မိဘမ်ား၏သင္ၾကားမႈအရႏိုင္ငံေရးဆိုသည္မွာကိုယ့္ေသတြင္းကိုယ္တူးေသာလုပ္ငန္းစဥ္တစ္ခုဟုသာနားလည္ထားခဲ့ဘူးသည္။
ေက်ာင္းဆရာဆရာမမ်ားကလည္း"မင္းတို႕ေက်ာင္းမွာစာကပ္ဘာကပ္၊လူၾကီးေတြေျမွာက္ေပးတိုင္းေလွ်ာက္မလုပ္ၾကနဲ႕၊ရာသက္
ပန္ေက်ာင္းထုတ္ခံရျပီး၊ေထာင္ထဲပါဝင္သြားရလိမ့္မယ္"ဟုသတိေပးၾကသည္။အမွန္တကယ္ပင္ထိတ္လန္႕စရာကိစၥရပ္တခုအျဖစ္
သက္မွတ္ခဲ့ျပီးဆယ္ေက်ာ္သက္အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘဝတြင္ေဝးဆံုးမွေရွာင္ရွားခဲ့သည္။

ဆယ္တန္းေအာင္အျပီး၊၂ႏွစ္ခန္႕႕သင္တန္းမ်ားလိုက္တက္ရင္းလပ္ရားလပ္ရားဘဝတြင္၎ေကာလိပ္သို႕ေရာက္သည့္အခါတြင္၎
အသက္အရြယ္အရစဥ္းစားဥာဏ္လည္းပိုမိုရင့္သန္လာခဲ့သည္။ထို႕အျပင္စာဖတ္ဝါသနာပါေသာက်ေနာ္သည္ေက်ာင္းတြင္ဝါသနာ
တူမ်ားစုေဝးမိရာမွစာေပဟင္းေလးအိုးၾကီးမ်ား၏စာအုပ္စုေစာင္းထားရာကိုယ္ပိုင္အိမ္တြင္းစာၾကည့္စင္မ်ားသို႕စတင္ေရာက္ျဖစ္ခဲ့
သည္။ယခင္ဖတ္ရႈေနၾကေပ်ာ္ဖတ္စာေပ၊ဟိုလွန္ဒီလွန္မဂၢဇင္းမ်ားမွတစ္အုပ္ဆိုလွ်င္ဆိုသေလာက္ေတြးအျမင္မ်ားေျပာင္းလဲသြား
ေစႏိုင္စာအုပ္မ်ားသို႕လံုးဝပင္ေျခဦးလွည့္သြားခဲ့သည္။ထိုစဥ္ကက်ေနာ္အႏွစ္သက္ဆံုးမွာဆရာပါရဂူဘာသာျပန္သည့္ပေလတို၏
"Republic"

ဤသည္တြင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာငုတ္ရိႈးေနခဲ့ေသာက်ေနာ့္မသိစိတ္အတြင္းမွႏိုင္ငံေရးအေပၚစိတ္ဝင္စားမႈသည္ျဖည္းျဖည္းျခင္းထၾကြ
လာခဲ့သည္။(အမွန္မွာလူသည္ႏိုင္ငံေရးသတၱဝါျဖစ္ေသာေၾကာင့္မည္သို႕ပင္အေၾကာက္တရားျဖင့္ထိမ္းခ်ဳပ္ထားေစ၊အခါအခြင့္သင့္
ေသာအခါတြင္ေခါင္းျပဴလာျခင္းသာျဖစ္သည္။)မၾကာခဏဆိုသလိုစိတ္ပ်က္ဖြယ္ရာျမင္ေတြ႕ေန႕ရျပီးငယ္စဥ္အခါကမသိနားမလယ္
စြာယံုစားမိခဲ့သည့္"တပ္မေတာ္သာအမိတပ္မေတာ္သာအဖ""ဝန္ထမ္းမ်ားပါတီႏိုင္ငံေရးကင္းရွင္းရမည္""ဖက္ဒရယ္မူေၾကာင္
့ျပည္ေထာင္စုၾကီးျပိဳကြဲလိမ့္မည္""တပ္မေတာ္မွျပည္ေထာင္စုၾကီးမျပိဳကြဲေစရန္လက္မေလးတင္ကယ္တင္လိုက္ရသည္အစရွိသည့္
ဦးေနာက္ေဆးစကားလံုးမ်ား၏အႏၱရာယ္ကိုသိရွိနားလည္လာေတာ့သည္။

ျမန္မာျပည္တြင္ရွိစဥ္အခ်ိန္တုန္းကေတာ့၊အတတ္ႏိုင္ဆံုးနီးစပ္ရာသူငယ္ခ်င္းမ်ား၊ညီငယ္ညီမငယ္မ်ားအားနားလည္သေလာက္ရွင္း
ျပခဲ့ဖူးသည္။အခ်ိဳ႕ကလိုလိုလားလာပင္ျပန္လည္ေဆြးေႏြးသေလာက္၊အခ်ိဳက"မင္းNLDကလား"ဟုျပန္ေမးေလ့ရွိသည။္က်ေနာ့္
သူငယ္ခ်င္း၏အဖြားျဖစ္သူကေတာ့ဤကဲ့သို႕တံု႕ျပန္သည္"သားရယ္မင္းဆိုတာသူ႕ဘုန္းသူ႕ကံနဲ႕၊မပုန္ကန္ေကာင္းဘူး"။ေနာက္ခ
ရစ္ယန္သူငယ္ခ်င္တစ္ဦးကမူ"မင္းဆိုတာဘုရားသခင္ေပးထားတဲ့အာဏာရွိတဲ့ကြ၊သူတို႕ကိုပုန္ကန္ရင္ကိုယ္ပဲဒုကၡေရာက္လိမ့္မယ္
လို႕က်မ္းစာထဲမွာဆိုတယ္၊ျမန္မာျပည္ခုလိုျဖစ္ေနတာသူတို႕နဲ႕ထိုက္လို႕သာဘုရားကေပးထားတာ"ဟုဆိုသည္။ဤတြင္က်ေနာ္ေဒါ
သူပုန္ထေတာ့သည္။

နအဖသည္မင္းမဟုတ္၊အမွန္တကယ္တြင္အစိုးရဟုပင္တရားဝင္ေခၚဆိုႏိုင္ငံျခင္းမရွိ။ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႕၏ဗဟုသုတနည္းပါးမႈအေပၚ
အျမတ္ထုတ္၍ဟိုေရာင္ေရာင္ဒီေရာင္ေရာင္တက္လုပ္ေနျခင္းသာျဖစ္သည္။ထိုသူမ်ားအားမင္းအျဖစ္ထိတ္လန္႕ေၾကာက္ရြံ၊အရံႈး
ေပးေနသမွ်ကာလပတ္လံုးတြင္က်ေနာ္တို႕သည္စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာအရာေရာရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာအရပါအျမဲတေစအရံုးၾကီးရံႈးေနၾကဦး
မည္ျဖစ္သည္။

က်ေနာ္ျမန္မာျပည္တြင္ကဲ့သို႕နီးစပ္ရာအသိုင္းအဝိုင္းအားတတ္သိသေလာက္ေလးမေျပာျပႏိုင္ေတာ့ေသာ္လည္းဤဘေလာ့ေပၚ
မွတဆင့္လာလည္မိသူအခ်ိဳ႕မသိေသးသည္မ်ားသိရွိသြားေစရန္ရည္ရြယ္မိပါသည္။

ေရွးဦးစြာေနျဖင့္ေျခခံအအက်ဆံုးေသာ"ႏိုင္ငံေရးဟူသည္မွာအဘယ္နည္း"ဟုေမးစရာရွိသည္။က်ေနာ္ငယ္စဥ္ကေတြးမိသလို
ပင္ျမန္မာစကားအနက္အဓိပၸယ္အရႏိုင္ငံ၏အေရးဟုပင္အလြယ္ကူဆံုးဆိုရလိမ့္မည္။ထို႕ေၾကာင့္ႏိုင္ငံေရးဆိုသည္မွာႏိုင္ငံသား
အားလံုး၏အေရးပင္ျဖစ္သည္ဟုတဆက္တည္းေကာက္ယူႏိုင္သည္။ႏိုင္ငံေရးဆိုေသာစကားလံုးသည္အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ျပန္
ဆိုေသာ္Politicsဟုေခၚ၍ဂရိဘာသာစကား"စကားေျပာဆိုညွိႏိုင္းျခင္း"မွတိုက္ရိုက္ဆင္းသက္သည္။အေၾကာင္းရင္းမွာဂရိ
တို႕သည္ႏိုင္ငံေရးသိပၸံဘာသာရပ္အားကမာၻေပၚတြင္ပထမဆံုးစနစ္တက်ေလ့လာ၊သုေတသနျပဳခဲ့သူမ်ားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္။
သို႕ေသာ္ပထမဦးစြာPoliticsအားေခတ္သစ္စကားလံုးမ်ားျဖင့္အဓိပၸယ္ဖြင့္ဆိုခဲ့သူမွာေမရိကန္ႏိုင္ငံေရးေတြးေခၚပညာရွင္
Harold-Lasswell(1902-1978)ျဖစ္သည္။သူက..Politicsဆိုသည္မွာ

Who gets what, when, and how"

ဟူ၍ျဖစ္သည္။

ထိုအဓိပၸယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္မွာရိုးရွင္းလြန္းရကား၊တခါတရံဆိုလိုရင္းအႏွစ္သာရအားရွာမေတြ႕သည္အထိျဖစ္တတ္သည္။ျမန္မာဘာ
သာျဖင့္အနည္းငယ္အက်ယ္ခ်ဲ႕ရေသာ္"ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ(သို႕)လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတခုအတြင္းတြင္၊မည္သည့္လူတန္းစားမွ၊မည့္သည့္
အခ်ိန္၊မည့္သည့္ေနရာတြင္မည့္ကဲ့သို႕ေသာအခြင့္အေ႕ရးမ်ားအားရရွိမည္နည္း"ဟုဆိုရေပမည္။သာဓကျပရေသာ္လက္ရွိျမန္မာ
ျပည္လက္ရွိအေျခေနတြင္မည္သည့္လူတန္းစားမ်ားမွမည္သည့္အခြင့္အေရးမ်ားအမ်ားအျပားရရွိေနျပီးမည္သည့္လူတန္းစား
မွာအခြင့္အေ႕ရးမရွိသေလာက္သာရွိျခင္းကိုအထင္းသားေတြ႕ရမည္။ဤသည္ကိုျမန္မာျပည္၏ႏိုင္ငံေရးေျခေနဟုေခၚသည္။

သို႕ေသာ္Politicsဆိုေသာ္စကားလံုးသည္မူရင္းဘာသာစကားအရလြန္စြာပင္က်ယ္ျပန္႕လွသည့္အတြက္ေနရာတိုင္းတြင့္တည္
ရွိေနတတ္သည္။ဥပမာ-၆ဦးပါမိသားစုတစ္စုရွိသည္ဆိုၾကပါဆို႕။အားလပ္ရက္တစ္ရက္အားမည္သည့္ေနရာသို႕သြားေရာက္ရန္ဆံုး
ျဖစ္ခ်က္ၾကသည္။အဘိုးႏွင့္အဘြားျဖစ္သူႏွစ္ဦးကေရႊတိဂံုဘုရားသို႕မိသားစုလိုက္တေနကုန္ေအးေအးေဆးေဆးသြားေရာက္ဖူး
ျမင္လိုသည္။ကေလးႏွစ္ဦးကမူကစားကြင္းသြာလုိသည္။ထိုအခါအိမ္ေထာင္ဦးစီးႏွစ္ဦးျဖစ္သူဖခင္ႏွင့္မိခင္တို႕႕သည္အခ်င္းခ်င္း
ေဆြးေႏြးရံုသာမကမိသားစုဝင္ေလးဦးႏွင့္ပါတိုင္ပင္ျပီးဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ရသည္။ဤသည္ကိုမိသားစုPoliticsဟုေခၚသည္။
ထိုေၾကာင့္လူမႈေရးအဖြဲ႕အစည္မ်ား၊ရံုမ်ား၊အားကစားအသင္းမ်ားအစရွိသျဖင့္ေနရာတိုင္းတြင္ရွိေနတတ္သည္။အသံုးျပဳျခင္းႏွင့္
မျပဳျခင္းတိုသာကြာျခားေလ့ရွိသည္။

ဆက္ရက္ရွိေသးသည္